Op een selfie zag ik het: een soort inkeping tussen mijn wenkbrauwen. Of nee, eigenlijk waren het er twee die naar elkaar toe bogen. En ik zag een derde! Een horizontale, als verbinding onder die andere twee. Een driehoek van rimpels. Want zo heten die dingen.
In die Bermudadriehoek verdwijnen dus al die dingen die ik steeds vergeet! En daar belanden ook vast al die papiertjes waar ik opschrijf wat ik vooral niet moet vergeten. Een gezinskalender, een papieren agenda, een digitale agenda: hoe meer ik moet weten, hoe meer ik zeker ga vergeten. En intussen ook nog dit: life happens while you’re busy making other plans.
Gezucht
Daar komen ook die inkepingen vandaan. Van de dingen die ‘happenen in je life’. Waar je mee moet dealen terwijl je agenda’s volgekrast staan met praktische afspraken. Die inkepingen komen ook van het moederlijke gezucht als bijvoorbeeld de jongste puber weer niet uit z’n bed komt en de schoollaptop van de oudste puber kapot blijkt te zijn. Dat werd door oudste overigens pas een dag later gemeld, want ja: die dingen kunnen vast ook miraculeus ineens weer heel zijn.
Overleven
Dat ligt dan weer aan het rotsvaste vertrouwen van jonge mensen dat alles wel goedkomt. Ik ga ze heus niet vertellen dat dat op je veertigste wel zo ongeveer op is. Dat je dan ‘s ochtends zuchtend en krakend uit je bed stapt: ‘Nou, maar eens kijken hoe we vandaag weer gaan overleven’. Ik chargeer natuurlijk. Pas over nog eens veertig jaar – hopelijk – is de vraag of we de dag gaan overleven letterlijk nog maar de vraag.
Terugvinden
Naast mijn wens dat de versgevonden inkepingen voorlopig niet meer dan een lichte afdruk achterlaten, ben ik namelijk ook wel benieuwd wat ik in deze Bermudadriehoek ga (terug)vinden. Vast meer dan alleen mijn telefoon of bril, als ik één van beide weer eens kwijt ben. (Als iemand iets uitvindt waardoor ik met mijn bril mijn telefoon kan opsporen en met mijn telefoon mijn bril kan oppiepen – let me know!)
Vaardigheden
Ik ben best wel nieuwsgierig of er de afgelopen veertig jaar ook iets van wijsheid is blijven plakken onder dat laagje huid. Opgedane vaardigheden en levenservaring bijvoorbeeld, dingen waar je echt iets mee kunt zeg maar. Ik heb namelijk altijd het idee dat andere mensen van mijn leeftijd veel doelgerichter en gestructureerder bezig zijn dan ikzelf. Zij hebben vast echt iets geleerd van de hobbels op hun weg, denk ik dan!
Geen paniek
Laatst zag ik een tas van Loesje (die van de spreuken) voorbij komen met de tekst ‘Geen paniek, het is maar chaos’. Denk dat ik die maar eens moet aanschaffen. Hoop wel dat ‘ie vervolgens veertig jaar meegaat, de chaos (in de wereld en mijzelf) niet al teveel groter wordt en dat er veel briefjes, agenda’s, brillen en telefoons in passen. En een wijsheidje en vaardigheidje hier en daar. Je weet maar nooit waar je die nog eens voor kunt gebruiken. Als je ze eerst maar kunt vinden…
Tine van Knijff-van Hijum
Tekstschrijver & Noordvrouw
(Deze foto is gefabriceerd door ChatGPT. De gewraakte selfie plaats ik uiteraard niet opnieuw! 😉 (maar is wel gemakkelijk terug te vinden op dit platform…)