Chaja Polak vraagt eigenlijk niet veel. Ze vraagt om medemenselijkheid. Om de ander als mens te zien. De Joodse schrijfster vertelde gisteravond in Theaterkerk Nes onder andere over initiatieven van Israรซlische en Palestijnse burgers. Gewone mensen, die laten zien dat het mogelijk is met elkaar in gesprek te zijn en te blijven, ondanks alles.
๐ญ๐๐ฎ๐ฟ๐๐ฒ ๐๐ผ๐น๐ฑ๐ฎ๐ฎ๐
Harriet Duurvoort vertelde in Nes over haar moeder, een vrouw van gemengd bloed die werd geadopteerd door een gereformeerd Fries gezin. Toen de Canadezen na de bevrijding Grijpskerk binnenreden, zag haar moeder hoe een zwarte Canadese soldaat beschimpt en uitgelachen werd. Hij had vast teveel van de chocola gegeten die de bevrijders hadden meegenomenโฆ
๐ฉ๐ฒ๐ฟ๐๐ฒ๐๐๐ต๐ฒ๐น๐ฑ
Freerk de Beer vertelde gisteravond over zijn vader Ids, naar wie de Ids de Beer-lezing is vernoemd. Over de verzetsheld die hij was, over de Joodse kinderen die het gezin in huis nam, over hoe het leven van Ids eindigde voordat de Tweede Wereldoorlog was afgelopen.
๐ง๐ฒ๐น๐ฒ๐ด๐ฟ๐ฎ๐บ
Met mijn oudste zoon keek ik bovendien We were soldiers, een Amerikaanse film uit 2002 met Mel Gibson, over de aankomst van de Amerikanen in Vietnam in 1965. Hoe de Amerikanen in de pan gehakt werden door de Vietcong. En andersom. Hoeveel jonge mannen sneuvelden, hoeveel jonge vrouwen een telegram thuiskregen, in plaats van hun man.
๐ ๐ผ๐ป๐๐บ๐ฒ๐ป๐๐ฒ๐ป
Overal op de wereld zijn monumenten te vinden met namen van gesneuvelden. Honderden namen, duizenden, miljoenen. Op heel veel plekken in de wereld wordt vandaag gevochten. En zullen morgen monumenten worden opgericht.
๐๐ป๐ฑ๐ฒ๐ฟ๐
Op het podium van de vijfde Ids de Beer-lezing in de Theaterkerk Nes stonden gisteravond de zoon van een gereformeerde verzetsheld, een Joodse schrijfster die pleit voor vrede in Gaza en een schrijfster van gemengd bloed, die haar moeders verhaal vertelde en bovendien een zoon met autisme en een verstandelijke beperking heeft. Hoe โandersโ wil je het hebben? Of is het eigenlijk heel normaal en menselijk?
๐๐๐ถ๐๐๐ฒ๐ฟ๐ฒ๐ป
Zij kunnen hun verhalen vertellen, omdat wij ervoor kiezen naar ze te luisteren. Dit zijn de verhalen die we moeten horen. Opnieuw en opnieuw en opnieuw. Tot er geen nieuwe monumenten meer nodig zijn.
Tine van Knijff-van Hijum
Noordvrouw & tekstschrijver