Altijd ergens een lichtje zien

Altijd ergens lichtje zien wereld achter woorden
Een kerststuk dat onze oudste zoon maakte op school. Foto: Tine van Knijff-van Hijum

Altijd ergens een lichtje zien, dat is de kunst. Ik typte het in korte tijd al twee keer bij social mediaberichten op mijn privé-accounts. De decembermaand is een ingewikkelde maand. Naast dat er van alles te regelen en te vieren valt, stroomt mijn hoofd vol met herinneringen, flarden van gesprekken en ontmoetingen. Waar de commercie hysterische gezelligheid predikt, levert juist 1-op-1 met een ander in verbinding staan de meeste vreugde op.

Tijdens een zakelijke ontmoeting deze week met een vader van een kind met autisme, was hij enkele dingen uit een eerder gesprek vergeten. Hij verontschuldigde zich daarvoor en legde uit dat hij veel dingen vergeet omdat een groot deel van zijn brein gevuld is met zaken die zijn gezin aangaan. Ik herkende dat meteen. Maar ik had zoiets zelf nog nooit hardop gezegd. Een mooie les: dit mag er ook zijn. We zijn veel meer dan het onderwerp waar we op dat moment over spreken. In een wereld die steeds harder wordt, is juist het menselijke zo welkom. Elkaar herkennen op een ander niveau levert een sterkere verbinding op.

Elkaar herkennen op een ander niveau levert een sterkere verbinding op.

Indruk en herdruk

Uit een ander gesprek deze week komt steeds een flard naar voren over de mensen nog niet kwijt zijn, ze nog even met je meenemen in je hoofd en hart. Dat heb ik heel vaak, na interviews ‘reizen’ mensen soms nog dagen met me mee. Wat ze gezegd hebben, de sfeer waarin we elkaar gesproken hebben, hoe dat voelde. Ik kan daar nog heel lang op ‘kauwen’. Niet in negatieve zin: ik vind het mooi dat bijna elke ontmoeting een indruk én herdruk achterlaat. Met sommige mensen heb je meteen een klik, bij anderen voel je dat je wat van ze kunt leren.

Juist de tijd nemen

Soms is het ook gewoon een gesprek ‘dat even moet’, maar dat is gelukkig steeds minder vaak zo. Want die vreten energie, terwijl andere gesprekken misschien wel even energie kosten, maar op een andere manier weer iets opleveren. Ik ben er veel mee bezig: altijd ergens een lichtje zien. Het is heel onrustig momenteel, op allerlei gebieden. Dan is het nog belangrijker om te voelen wie en wat echt belangrijk is. En juist als je het idee hebt dat je ergens geen tijd voor hebt, daar volop de tijd voor te nemen.

Cliché maar waar

De wereld verhardt, terwijl ik denk dat we juist het tegenovergestelde nodig hebben. Ik geloof niet in nog harder werken, nog meer succes behalen, nog meer geld op de bank. Ik sprak kortgeleden iemand die écht geen geld heeft. Deze moeder – ze was heel zacht en rustig – zei: ‘Geld maakt niet gelukkig. Ik heb nu geen geld, maar mijn kinderen en ik zijn wel gelukkig’. Deze woorden zijn niet heel vernieuwend, je kunt ze cliché noemen. Maar het is wel ontzettend waar. En ik voelde dat ze voor haar zo ontzettend kloppen, er zit zo’n wereld achter die woorden.

Herinneringen

De foto bij deze blog is een kerststuk dat onze oudste zoon maakte op school. Trots deelde ik het al eerder op (andere) social media. Het staat op een ereplekje in onze woonkamer. Ik denk dat het me, als ik het over tien jaar nog eens vastpak, zal herinneren aan deze decembermaand. En ik hoop dat ik me vooral lichtjes zal herinneren, momenten, ontmoetingen, tijd en liefde.

Tine van Knijff-van Hijum
Tekstschrijver & Noordvrouw