Verlof, vakantie en knyntsjedagen

De paden op, de lanen in... En 's ochtends vroeg even knallen! Foto: Noordvrouw
De paden op, de lanen in… En ‘s ochtends vroeg even knallen! Foto: Noordvrouw

Een meivakantie van twee weken, waarin ook Koningsdag, Herdenking, Bevrijdingsdag én Hemelvaart verstopt zitten. Daarna Pinksteren nog en dan zijn de ‘knyntsjedagen’ weer voorbij. Voor werkgevers scheelt het dat Koningsdag en Bevrijdingsdag dit jaar in het weekend vallen. De dag na Hemelvaart is traditiegetrouw ook een dag die vaak vrij wordt genomen. Voor mij als zzp-er heeft het weinig zin op zo’n dag interviews te willen inplannen.

Het valt mij op dat veel mensen de laatste jaren de meivakantie vrij nemen, terwijl het voorheen vooral een ‘schoolvakantie’ was. Al die vrije mensen moeten maandag eerst weer opstarten, voordat ze in hun volle mailboxen en tussen hun gemiste oproepen berichtjes van mij tegenkomen. Deadlines houden niet altijd rekening met vakanties, of het nu een schoolvakantie betreft of anderszins. Deze week maar even ‘go with the flow’ en volgende week weer volop plannen.

’s Ochtends vroeg

Als zzp-er heb je geen vooraf vastgesteld aantal verlofuren en –dagen. Ik neem het maar een beetje zoals het komt en stem tijdens schoolvakanties mijn werk af op het ritme en de plannen van de twee pubers in huis. Het grote voordeel van hun dagelijkse uitslaaproutine is dat ik ’s ochtends vroeg een aantal uren kan blokken voor werkzaamheden. Heerlijk om een uurtje of drie even te kunnen knallen. En ook als ’s middags de beeldschermen tevoorschijn komen pak ik mijn momenten.

Frisse neus

De jongens zijn allang gewend dat ik tussendoor ook even de telefoon pak, of zelf wordt gebeld. Of toch even wil reageren op een mailtje of appje: zelf krijgen ze ook berichtjes van vrienden. Ook zijn ze gewend dat ik na een paar van zulke dagen de kriebels krijg en ze meesleur het bos in: frisse neus halen. De paden op, de lanen in. Vinden ze over het algemeen prima. Voelt zo’n dag dan als verlof of vakantie? Misschien een beetje.

Verlies

Jaren geleden, toen we na een vakantie in Frankrijk onverwachts één van onze twee honden moesten laten inslapen, kreeg ik van mijn hoofdredacteur van destijds spontaan een week extra vrij. Ik belde hem in tranen op en had zijn aanbod helemaal niet verwacht. Ook al was de aanleiding heel verdrietig, die week was ontzettend welkom. Het heeft enorm geholpen om het onverwachte overlijden een plekje te geven, al begrijpt lang niet iedereen dat zoiets nodig is na het verlies van een huisdier.

Verlofbeleid

Ik kwam op LinkedIn net een berichtje tegen van iemand die zich verwonderde over het Nederlandse verlofbeleid: je krijgt wel verlof als je vader waar je al jarenlang geen contact meer mee had overlijdt, maar niet als dit je allerbeste vriend overkomt. Dat is ook ontzettend krom. Net als ouderschapsverlof, kort en lang zorgverlof: noem maar op. Wat hiervoor geregeld is, past lang niet altijd bij de mensen en situatie. De laatste tijd is er ook veel te doen over vrouwen met bijvoorbeeld endometriose en vrouwen in de overgang: zij vallen vaak uit door pijnklachten. Dat wordt soms maar lastig gevonden.

Brandwond

Als zzp-er kun je je eigen tijd indelen en rond ziekte, overlijden en andere ‘dingen des levens’ je afspraken aanpassen aan wat nodig en gewenst is. Niet heel lang en zonder al teveel inkomensverlies natuurlijk: dan slinkt de buffer wel heel gauw. Gisteren liep ik dankzij de kokendhete stoom van de eierkoker op mijn arm een kleine tweedegraads brandwond op. Dom, even niet opgelet. Google geraadpleegd: koelen, ontsmetten, gaasje erop, etc. Ik kan nog prima bellen en typen met die arm, maar wat als ik bijvoorbeeld stratenmaker was geweest?  
Kortom: wat nodig is en waar behoefte aan is wat ziekte en verlof betreft, is per mens en per situatie verschillend.

Nog een paar ‘knyntsjedagen’ in het vooruitzicht, die zijn nu wel welkom. Daarna zijn mijn genezen arm en ik weer volop in bedrijf. Fijn hemelvaartweekend!

Tine van Knijff-van Hijum
Tekstschrijver & Noordvrouw